今日もまた別れ際 もっと好きになってしまう
อีกครั้งที่เราต้องจากกันในวันนี้ แต่ฉันกลับรักเธอมากกว่าเดิมไปจนได้
อีกครั้งที่เราต้องจากกันในวันนี้ แต่ฉันกลับรักเธอมากกว่าเดิมไปจนได้
じゃあねって 背中を向けて 人混みに消える人
เธอบอกลาแล้วหันหลังเดินจากไป หายไปในฝูงคน
เธอบอกลาแล้วหันหลังเดินจากไป หายไปในฝูงคน
その背中を目で追ったら 切なさが溢れる 泣きそう
ได้แค่มองตามเธอไปเท่านั้น ความเจ็บปวดก็เอ่อล้นขึ้นมาจนน้ำตาแทบไหล
ได้แค่มองตามเธอไปเท่านั้น ความเจ็บปวดก็เอ่อล้นขึ้นมาจนน้ำตาแทบไหล
一緒にいる時間だけは 当たり前のように幸せで
เพียงแค่ช่วงเวลาทีี่ได้อยู่ข้างเธอ ก็มีความสุขอย่างไม่รู้ตัว
เพียงแค่ช่วงเวลาทีี่ได้อยู่ข้างเธอ ก็มีความสุขอย่างไม่รู้ตัว
帰りの電車近づく度に なぜ私は欲深くなる
พอใกล้ถึงรถไฟเพื่อกลับบ้าน ทำไมฉันถึงกลายเป็นคนที่เห็นแก่ตัวขนาดนี้นะ
彼が存在する世界 できることなら全部欲しい
ถ้าเป็นไปได้ ฉันอยากครอบครองโลกทั้งใบที่มีเธออยู่ในนั้น
彼が存在する世界 できることなら全部欲しい
ถ้าเป็นไปได้ ฉันอยากครอบครองโลกทั้งใบที่มีเธออยู่ในนั้น
魔法の鏡のぞきこんで 私生活を眺めよう
ฉันเฝ้าจ้องมองกระจกวิเศษ ติดตามดูชีวิตของฉันเอง
そんなこと口にした 私のこと嫌いになるわ
พอพูดไปแบบนั้นแล้ว รู้สึกเกลียดตัวเองขึ้นมา
誰かが微笑んで手を振るのよ ぐっと堪えて
ใครที่ยืนยิ้มและโบกมือให้ตรงนั้น เขากำลังฝืนทนอยู่ภายในใจ
誰かが微笑んで手を振るのよ ぐっと堪えて
ใครที่ยืนยิ้มและโบกมือให้ตรงนั้น เขากำลังฝืนทนอยู่ภายในใจ
明日また会えるのに もっと好きになってしまう
ทั้งๆที่พรุ่งนี้ก็ได้เจอกันอีกแท้ๆ แต่ฉันกลับรักเธอมากกว่าเดิมไปจนได้
寂しくて駄々っ子のように 走って行きたくなる
อยากจะวิ่งไปหาเธอ ราวกับเด็กขี้เหงาเอาแต่ใจตัวเอง
อยากจะวิ่งไปหาเธอ ราวกับเด็กขี้เหงาเอาแต่ใจตัวเอง
シャツの裾を掴みながら わがままを言わせて 行かないで
กำปลายเสื้อแน่น ตะโกนอย่างเห็นแก่ตัวว่า อย่าไปเลยนะ
กำปลายเสื้อแน่น ตะโกนอย่างเห็นแก่ตัวว่า อย่าไปเลยนะ
毎日同じ葛藤 私は繰り返している
ทุกวันมีแต่ความขัดแย้งสับสนซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่รู้กี่ครั้ง
ทุกวันมีแต่ความขัดแย้งสับสนซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่รู้กี่ครั้ง
愚かなこととわかっていても これ以上の恋なんてない
แม้จะรู้ว่ามันเป็นเรื่องโง่เขลา รู้ว่ามันไม่มีทางเป็นความรักไปได้
แม้จะรู้ว่ามันเป็นเรื่องโง่เขลา รู้ว่ามันไม่มีทางเป็นความรักไปได้
重すぎるその想いを 持て余して 彼を見送る
คิดมากมายจนเกินกว่าจะรับไหว ได้แค่มองส่งเธอเท่านั้น
คิดมากมายจนเกินกว่าจะรับไหว ได้แค่มองส่งเธอเท่านั้น
せめて20歩くらい 後を追って 諦めよう
แค่20ก้าวก็ตามเธอทันแล้วแท้ๆ แต่ขอยอมแพ้แค่เท่านี้ดีกว่า
今日もまた別れ際 もっと好きになってしまう
อีกครั้งที่เราต้องจากกันในวันนี้ แต่ฉันกลับรักเธอมากกว่าเดิมไปจนได้
じゃあねって 背中を向けて 人混みに消える人
เธอบอกลาแล้วหันหลังเดินจากไป หายไปในฝูงคน
その背中を目で追ったら 切なさが溢れる 泣きそう
ได้แค่มองตามเธอไปเท่านั้น ความเจ็บปวดก็เอ่อล้นขึ้นมาจนน้ำตาแทบไหล
人は誰もどんな別れ際でも
ไม่ว่าใคร เมื่อถึงเวลาที่ต้องลาจากกันแล้ว
ไม่ว่าใคร เมื่อถึงเวลาที่ต้องลาจากกันแล้ว
これが最後になってしまったらと 不安に思うもの
ถ้ามันเป็นครั้งสุดท้ายที่จะได้เจอกัน คงจะรู้สึกเสียใจ
明日また会えるのに もっと好きになってしまう
ทั้งๆที่พรุ่งนี้ก็ได้เจอกันอีกแท้ๆ แต่ฉันกลับรักเธอมากกว่าเดิมไปจนได้
寂しくて駄々っ子のように 走って行きたくなる
อยากจะวิ่งไปหาเธอ ราวกับเด็กขี้เหงาเอาแต่ใจตัวเอง
シャツの裾を掴みながら わがままを言わせて 行かないで
กำปลายเสื้อแน่น ตะโกนอย่างเห็นแก่ตัวว่า อย่าไปเลยนะ
