ตอนที่ 115
“แค่ได้จินตนาการก็พอแล้ว นี่แหละ คริสมาสของฉัน”
วันนี้สาวๆมาในชุดไปรเวทกันครับ
แต่ที่อยากให้โฟกัสที่สุดคือ วากะซามะ.....
ต้นขานั่น....
ส่วนเสื้ออาฉุก็สั้นเหลือเกิน
กู๊ดจ็อบป้ามิสะ
เข้าเรื่องธีมของวันนี้ครับ
“วันที่คนที่มีคู่จะได้มีความทรงจำร่วมกันมากที่สุด แน่นอนคือวันคริสมาส
แต่ทว่า สำหรับโนกิซากะแล้ว การมีความรักเป็นเรื่องต้องห้าม
เพราะฉะนั้นวันนี้จึงจะนำเรื่องคริสมาสในจินตนาการของเมมเบอร์มาทำเป็นละครสั้นกัน
โดยบท ฉาก สถานกาณ์ และเพลง จะเป็นสิ่งที่สาวๆเป็นคนคิดขึ้นมาเองท้ังหมดครับ”
ชิทาระ : คนที่จะมาเล่นคู่ด้วยนั้นก็มีความสำคัญเช่นกัน เพราะฉะนั้นวันนี้เราเลยได้เตรียมคนที่เหมาะที่สุดจะมารับบทนี้แล้วครับ เชิญพบกับเขาได้เลยครับ......
ฮิมุระ : สวัสดีครับ ผมเองครับ
ก็ไม่พ้นตานี่อยู่ดี
มาดูคนแรกแล้วกันครับ ทาคายามะ คาสึมิ (จะแปลรวบทีเดียวเลยนะครับ)
วันนี้วันที่ 21 ธันวาคม อีกไม่นานก็เป็นวันคริสมาสแล้ว
ฉันแอบถามเพื่อนๆดู ก็ได้รู้ว่าเพื่อนที่ฉันแอบชอบอยู่ ก็รู้สึกใจตรงกันกับฉันเหมือนกัน
ไม่ว่ายังไงก็แสดงความรู้สึกตรงๆไม่ได้ เลยได้แต่คงสถานะความเป็นเพื่อนสนิทตลอดมา
แต่แล้ววันหนึ่งก็บังเอิญเจอกับเขา และเดินกลับบ้านด้วยกัน2ต่อ2.....
คาสึมิน : วันอังคารหน้า มีธุระอะไรหรือเปล่า
ฮิมุระ : วันอังคารเหรอ.....อืมมม คริสมาสนี่นา
คาสึมิน : เอ๋ เป็นวันคริสมาสงั้นเหรอ
(เพิ่งรู้ตัวว่าวันนั้นคือวันคริสมาส)
คาสึมิน : ว่าแต่ฮิมุระคุงเคยไปดิสนี่ย์แลนด์หรือเปล่า? กับผู้หญิงน่ะ เคยมั้ย?
ฮิมุระ : อ่า ก็ไม่เคยหรอกนะ
คาสึมิน : เธอฟังแล้วอาจจะขำก็ได้นะ ฉันน่ะมีความฝันอย่างนึงคือการได้ไปดิสนี่ย์แลนด์กับคนที่ฉันชอบล่ะ เมื่อไหร่ความฝันจะเป็นจริงซักทีน้า
ฮิมุระ : นั่นสินะ เมื่อไหร่กันน้อ
คาสึมิน : ความจริงนะ ฉันจับฉลากได้ตั๋วไปดิสนี่ย์แลนด์มา2ใบล่ะ
(หยิบบัตรขึ้นมาโชว์ให้ดูด้วยท่าทีเขินๆ)
คาสึมิน : เพราะงั้น ปีนี้ความฝันจะเป็นจริงมั้ย ก็ขึ้นอยู่กับฮิมุระคุงนะ ช่วยไปเดทกับฉันได้มั้ย
ฮิมุระ : คา...คาสึมิ
ชิทาระ : ดีมากเลยครับ มีแค่อย่างเดียวที่พลาดคือบทพระเอกเนี่ยแหละ
5555
ฮิมุระแกก็บ่นว่าโค้ตที่ต้องใส่มันคับเกินไป (เพราะในบทคาสึมินกำกับไว้ว่าต้องใส่โค้ตคู่กัน)
ชิทาระ : ที่ว่าตั๋วใบนี้จับฉลากได้มา...
คาสึมิน : ไม่ได้จับฉลากได้มาหรอกค่ะ ความจริงๆแล้วซื้อมาเตรียมไว้ก่อนหน้านี้แล้ว....
ตายยกสตู
ชิทาระเลยตั้งกฏใหม่ว่า ใครสร้างบทได้ยอดเยี่ยมที่สุด จะได้รับรางวัลเป็นเสื้อโคทจากฮิมุระไปครับ
บทต่อไปเป็นของนานามินครับ
ปีนี้ฉันจัดคริสต์มาสปาร์ตี้สนุกๆที่บ้านของฉัน
พาเพื่อนมหาลัยหลายๆคนมาร่วมจอยกัน
ซึ่งทุกคนยังไม่มีแฟน และต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวในค่ำคืนคริสมาสนี้
แต่หนึ่งในนี้ก็มีเขา คนที่ฉันแอบชอบมาตลอด......
(ทุกคนกำลังสนุกสนานกับงานปาร์ตี้)
นานามิน : เดี๋ยวฉันไปหยิบเครื่องดื่มมาเพิ่มนะ
(เข้าไปในห้องครัวเพื่อที่จะหยิบเครื่องดื่ม โดยมีสายตาของเขามองตาม)
ฮิมุระ : จานพวกนี้มันเกะกะ เดี๋ยวฉันจะเก็บให้นะ
(แล้วก็เดินตามนานามินเข้าไปในครัว)
ฮิมุระ : คือว่า จานพวกนี้มันเกะกะน่ะ แล้วก็.. กราแตงที่เธอทำอร่อยดีนะ
นานามิน : ขอบคุณนะ คือว่า
(จู่ๆก็หันไปหยิบเค้กออกมาจากตู้เย็น)
นานามิน : ถ้าไม่รังเกียจก็ลองทานอันนี้ดูสิ ฉันทำมาเพื่อฮิมุระคุงคนเดียวเลยนะ อย่าบอกใครล่ะ
ฮิมุระ : ฉันคนเดียวเหรอ
นานามิน : แล้วก็ นี่ ถุงเท้า
(หยิบถุงเท้าที่วางแอบในห้องครัวมาให้)
นานามิน : ถ้าไม่รังเกียจก็ลองใช้ดูนะ
ฮิมุระ : แค่ฉันคนเดียวเหรอ
นานามิน : เมอรี่คริสมาส
ฮิมุระ : เมอรี่คริสมาส
นานามิน : ดีใจจังที่ให้ของขวัญนายได้ซักที... กลับกันเถอะ
(ขณะที่กำลังจะเดินกลับไปที่ห้องนั่งเล่น ฮิมุระก็ดึงแขนกลับมาเพื่อที่จะหยุดเธอ)
ฮิมุระ : ถึงฉันจะไม่ได้เตรียมอะไรให้เธอเป็นของขวัญวันคริสมาส แต่ว่าฉันชอบเธอมานานแล้วนะ
นานามินอธิบายว่า ความจริงคือทั้งคู่มีใจให้กันอยู่แล้ว เลยพยายามสร้างสถานการณ์ให้อยู่ด้วยกันสองต่อสอง แต่ถ้าเค้าไม่รู้สึกตัวก็คงจะเมล์ไปบอกว่าให้มาเจอกันที่ห้องครัวหน่อย
สถานการณ์ต่อไปเป็นของอิโคมะครับ
คนสองคน ณ ชมรมห้องสมุด
ซึ่งความสัมพันธ์ของทั้งคู่คือ คุยกันได้โดยไม่รู้สึกรังเกียจอะไรนัก แต่ก็ไม่ได้มีท่าทีว่าจะเป็นแฟนกัน
วันหนึ่ง หลังจากที่เลิกกิจกรรมชมรมแล้ว ทั้งสองคนก็กลับบ้านด้วยกันเหมือนทุกครั้ง
แต่ที่ต่างกันก็มีเพียงแค่วันนี้เป็นวันคริสต์มาส.....
โคะ : จะว่าไป การ์ตูนที่ยืมไปเมื่อวันก่อนสนุกดีนะ อ่ะ คืนให้
ฮิมุระ : ที่บ้านยังมีการ์ตูนสนุกๆอีกเยอะเลย เดี๋ยวจะเอามาให้ยืมนะ
โคะ : ขอบคุณนะ
(หยิบถุงการ์ตูนคืนให้)
โคะ : นี่ การ์ตูนเรื่องนี้ เล่ม2บทที่14นี่มันสนุกสุดๆเลยนะ
ฮิมุระ : ฉากนั้นมันส์สุดๆเลยเนอะ ตอนอ่านนี่รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาเลย
โคะ : ลองเปิดอ่านดูสิ
ฮิมุระ : ขี้เกียจอะ
โคะ : เปิดเถอะน่า จะได้เข้าใจตรงกันไง
(พอเปิดหน้าของบทที่14 ก็เจอโน๊ตบางอย่างแปะอยู่)
“ฉันรักเธอ... คบกับฉันนะ”
ฮิมุระ : นี่มันอะไรอะ....
โคะ : ไม่เข้าใจอีกเหรอ? ไม่เข้าใจเหรอ? ไอ้ทึ่ม ไอ้บ้าการ์ตูน
โคะ : ฉันรักเธอนะ
เขินจนวิ่งกลับมาเลยครับ
จุดที่สำคัญของคือ แว่นตากรอบดำ โคะคลั่งไคล้มาก
ส่วนฮิมุระก็GET วาเลนไทน์ครั้งแรก สารภาพรักครั้งแรก และคริสต์มาสครั้งแรกของโคะครับ
#ฆ่าทิ้งเถอะ
ต่อไปเป็นไมยังครับ
อีก1อาทิตย์ก็จะเป็นวันคริสต์มาส
ปีนี้ ฉันก็ทำงานพิเศษที่ร้านเค้กเช่นเคย
ช่วงเวลานี้ พอได้เห็นสีหน้าแห่งความสุขของลูกค้าที่มาซื้อเค้กทีไร ฉันก็รู้สึกเหงามากขึ้นเรื่อยๆ
สุดท้าย ฉันก็ไม่กล้าคุยกับรุ่นพี่ที่ชอบได้ซักที
วันคริสต์มาสในอาทิตย์หน้า ฉันก็คงต้องขายเค้กแบบนี้ไปเรื่อยๆสินะ....
ใหม่ : (คิดในใจ) อา....ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ก็คงต้องมาขายเค้กในวันคริสมาสสินะ
(เสียงกระดิ่งดัง จู่ๆรุ่นพี่ที่แอบชอบก็เดินเข้ามาในร้าน)
ใหม่ : ยินดีต้อนรับค่ะ
ฮิมุระ : โย่
ใหม่ : (คิดในใจ) อ๊า รุ่นพี่ฮิมุระ มาทำอะไรที่นี่กันนะ
ฮิมุระ : เอ่อ ขอจองหน่อยครับ
ใหม่ : อ๋อ ค่ะ เค้กใช่มั้ยคะ
ใหม่ : (คิดในใจ) ถ้ารุ่นพี่มาจองเค้กก็แปลว่า จะได้อยู่กับใครคนอื่นในวันคริสต์มาสสินะ โอ๊ยย ช็อกอ่ะ
ใหม่ : ขนาดมีเป็นแบบหมายเลข5กับหมายเลข6ค่ะ ส่วนหน้าคุณลูกค้าสามารถเลือกได้ว่าจะเป็นครีมสดหรือช็อกโกแลตค่ะ
ฮิมุระ : ไม่ใช่ ฉันไม่ได้มาจองเค้ก แต่ฉันจะมาจองตัวเธอในวันคริต์มาสต่างหากล่ะ !
ใหม่ : รุ่นพี่คะ....
ชิทาระ : เล่นเอาข้อศอกไปกระแทกโต๊ะแบบนั้น มันไม่เว่อเกินไปหน่อยเหรอ
ฮิมุระ : เปล่า นี่มันเป็นบทที่ชิราอิชิอยากให้เล่นต่างหากล่ะ
คุณใหม่ชอบผู้ชายที่จอมบงการนิดๆ #เป็นโดะเอ็มสินะ
ต่อไปเป็นซีนของไมไมครับ
คืนวันที่24 วันคริสมาสอีฟ แต่สาวออฟฟิซอย่างฉันก็ยังต้องทำงานล่วงเวลาอยู่
คนอื่นๆนั้น ล้วนมีนัดล่วงหน้าแล้ว จึงค่อยๆลากลับไปก่อนทีละคน
จนกระทั่งในบริษัทเหลือกันแค่2คน คือฉันกับรุ่นพี่ฮิมุระ รุ่นพี่ที่ฉันแอบชอบมาตลอด....
ฮิมุระ : ทำงานใกล้จะเสร็จยัง
ไมไม : ค่ะ เดี๋ยวก็เรียบร้อยแล้วค่ะ
ฮิมุระ : งั้น พักซักแป๊ปนึงนะ
ไมไม : ค่ะ อ้อ ฉันมีอะไรมาให้พี่ด้วยค่ะ แป๊ปนึงนะคะ
ไมไม : นี่ค่ะ วันคริสมาสแท้ๆแต่กลับต้องมาทำงาน คงจะเหงาแย่เลยสินะคะ ฉันเลยเตรียมเค้กอร่อยๆมาให้รุ่นพี่ค่ะ
ฮิมุระ : โอ้ ขอบคุณนะ
ไมไม : มาทานด้วยกันนะคะ
ฮิมุระ : แย่เลยเนอะ ทั้งๆที่เป็นวันคริสต์มาสแต่มาทำงานแบบนี้น่ะ
ไมไม : เหรอคะ แต่ว่าฉันดีใจนะคะ
ฮิมุระ : อ่าว ทำไมล่ะ
ไมไม : ก็...ได้มาอยู่ด้วยกันกับรุ่นพี่แบบนี้ไงคะ
ฮิมุระ : ฟุ....ฟุคากาว่า....
ชิทาระ : ไอตรงท่อน ฟุ...ฟุคากาว่า มันยังไงๆอยู่นะ
ไมไม : ความจริงมันก็ต่างกับที่คิดไว้เลยค่ะ
ชิทาระ : คาวาโกะ เป็นไงมั่ง ชุดทำงาน
คาวาโกะพี : โมเอะค่ะ (แปลประมาณว่าน่ารักโคดด)
ฮิมุระ : อยากมาเล่นแทนฉันใช่มั้ยล่ะ
คาวาโกะพี : อยากเล่นค่ะ ฟุ....ฟุคากาว่า
คาวาโกะพีผู้คลั่งไคล้ฟุคากาว่าซังสุดๆ
ต่อไปเป็นของโฮริครับ
ฉันเพิ่งจะเริ่มคบกันเพื่อนสมัยเด็กได้3เดือน
เขาเป็นดาวเด่นแห่งชมรมฟุตบอล
และนี่ ก็จะเป็นคริสต์มาสครั้งแรกของฉันกับเขา
หลังเสร็จกิจกรรมชมรมแล้ว เรานัดเจอกันที่สวนสาธารณะ
แต่เขา คิดเพียงแค่เรื่องนัดแข่งฟุตบอลของวันพรุ่งนี้....
โฮริ : ขอโทษนะที่มาสาย
ฮิมุระ : ไม่เป็นไรๆ
(เขาลุกขึ้นมาส่งบอลให้)
ฮิมุระ : พรุ่งนี้นะ ก็จะเป็นวันแข่งของฉันแล้ว
โฮริ : เป็นนัดสำคัญเหรอ? แต่ก็เห็นเธอซ้อมบอลมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว ยังไงก็ไม่ต้องกังวลหรอก
โฮริ/ฮิมุระ : คือว่า...
ฮิมุระ : โทษที มีอะไรเหรอ
โฮริ : นี่เป็นเครื่องรางที่ทำให้คำขอเป็นจริงนะ
(มอบเครื่องรางที่ทำเองให้)
โฮริ : ขอให้แข่งชนะนะ
ฮิมุระ : อ่า ขอบคุณนะ แต่ว่า อย่าขออะไรแบบนั้นเลย...
โฮริ : เอ๋?
ฮิมุระ : การแข่งน่ะ ฉันสามารถชนะได้ด้วยความสามารถของฉันเองอยู่แล้วล่ะ เพราะงั้น ขอให้เราได้อยู่ด้วยกันตลอดไปนะ
โฮริ : ยูกิ
ฮิมุระ : มิโอนะ
ในของขวัญนั้นมีชื่อยูกิสลักอยู่
ฮิมุระ : อุส่าห์ทำมานะเนี่ย
โฮริ : ไม่ได้ทำเองค่ะ
หันไปถามนาจัง
ชิทาระ : คิดว่าฮิมุระเป็นยังไง
นาจัง : เท่ดีค่ะ
โกหกชัดๆ.....
ต่อไปซีนสุดท้ายเป็นของริงโกะ
เขาเป็นเพื่อนสมัยเด็ก ที่อาศัยอยู่บ้านข้างๆ
เพราะทั้งสองครอบครัวรู้จักกัน ตอนเด็กๆเราจึงเล่นด้วยกันบ่อยๆ
แต่พอเวลาผ่านไป ระยะห่างของเราทั้งคู่เริ่มมากขึ้น
แต่ว่า ความรู้สึกของฉันที่มีกับเขามันพอกพูนขึ้นเรื่อยๆ เหมือนกับหิมะที่ค่อยๆทับถมกัน
แล้วก็มาถึงคริสต์มาสปีนี้ เราจัดงานคริสมาสปาร์ตี้กันภายในครอบครัว
หลังจากที่ทางข้าวกันเสร็จ ฉันก็ไปเล่นที่ห้องของเขา....
ริงโกะ : นี่ เราสองคนไม่ได้อยู่ด้วยกันแบบนี้มาตั้งนานแล้วเนอะ
ฮิมุระ : จริงด้วยสินะ
ริงโกะ : ที่จริงฉันมีของขวัญจะให้ด้วยล่ะ เอ้านี่
(ย้ายไปนั่งข้างฮิมุระที่โซฟา)
ฮิมุระ : อะไรอ่ะ เปิดดูได้มั้ย
ริงโกะ : เปิดสิๆ
(ของขวัญข้างในเป็นตุ๊กตานิ้วที่ทั้งสองเคยเล่นด้วยกันตอนเด็ก)
ฮิมุระ : คิดถึงจังนะ เมื่อก่อนพวกเราก็เล่นไอ้นี่กันเนอะ
ริงโกะ : ฉันเจอมันตอนที่ทำความสะอาดน่ะ มาเล่นด้วยกันได้มั้ย?
ฮิมุระ : ไม่เอาอ่ะ น่าอายจะตาย
ริงโกะ : เล่นด้วยกันเถอะนะ
(เขาโดนบังคับให้เล่นด้วย เธอเขยิบเข้าไปใกล้เขา)
ริงโกะ : เหงาจังเลยนะ ไม่ได้เล่นด้วยกันตั้งนานแน่ะ เจ้าชายยูกิ
ฮิมุระ : ขอโทษนะ เจ้าหญิงซายูริ
ริงโกะ : ฉันชอบเธอมาตลอดเลยนะ ยูกิ
ฮิมุระ : เจ้าหญิงซายูริ
ริงโกะ : คราวนี้ไม่ใช่ความรู้สึกของซายูริฮิเมะ แต่เป็นของฉันอย่างแท้จริงต่างหากล่ะ
ฮิมุระ : เอ๋...
นานามินถึงกับปวดกระเพาะเลย ทนความงุงิไม่ไหว
ชิทาระ : ชิราอิชิคิดว่ายังไงครับ
คุณใหม่ : ก็ดีนี่คะ
แต่ในใจเจ็บปวดล่ะสิ คุณใหม่
แล้วใครจะได้โค้ตไป
ก็ติดตามกันเองนะครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น