10.05.2558

[แปลบทสัมภาษณ์] Takayama Kazumi x Nishino Nanase [Koi] 014-019,032-033




~Triangular Ensemble~
ทาคายามะ คาสึมิ x นิชิโนะ นานาเสะ

ความสัมพันธ์ของทั้งสองที่เกิดขึ้น
ความสนิทของทั้งสอง ที่เชื่อมโยงกันระหว่าง "ความเป็นเพื่อน" กับ "ความรัก"


คาสึมิกับนานาเสะ อยู่ชมรมเครื่องเป่าในช่วงมัธยมต้น
ตอนม.1 คาสึมิเลือกเครื่องเป่าทองเหลืองที่สวยสง่า ให้เสียงก้องกังวานและสนุกสนานอย่างทรัมเปต
ส่วนนานาเสะ เธอเลือกเครื่องเป่าไม้ที่ผอมเรียว ให้เสียงเล็กๆแต่ขึ้นโน๊ตได้สูงอย่างฟลุต
ถึงทั้งสองคนจะสนิทกันแค่ไหน ก็ไม่เคยได้ร่วมงานกันเลยสักครั้ง
คงเป็นเพราะโชคชะตาของเครื่องเป่าทองเหลืองและเครื่องเป่าไม้ ที่ไม่มีทางมาบรรจบกัน

และแล้ว วันที่แปรเปลี่ยนความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็มาเยือน เมื่อรองประธานชมรมเข้ามาเรียกคาสึมิ
มารวมวงเล่นกัน3คนมั้ย กับผมและนานาเสะน่ะ
เขาเป็นรุ่นพี่ของพวกเธอ1ปี ทำหน้าที่เป็นผู้เล่นเบส

ในครั้งแรกที่พวกเขาร่วมประสานดนตรีไปด้วยกัน เสียงทุ้มต่ำของเบสได้ห่อหุ้มเสียงเครื่องเป่าทั้งสองหลอมรวมกัน
และนี่ก็เป็นประสบการณ์ครั้งแรกของพวกเธอด้วยเช่นกัน เป็นสิ่งที่พวกเธอรู้สึกสบายใจ
เขาประสานสายตากับพวกเธอ และพวกเธอประสานสายตากับเขา กลายเป็นความสัมพันธ์ของทั้งสาม
และแล้วความรักของคาสุมิและนานาเสะ ก่อตัวขึ้นในช่วงเวลาที่แสนสวยงาม
เก้าอี้ที่เรียงกันทั้ง3ตัว ถูกห่อหุ้มด้วยเสียงเพลงที่อ่อนหวาน


เอ่อ... ฉันมีเรื่องอยากจะบอกคาสึมินน่ะ
ท้องฟ้าที่เริ่มมืดและปกคลุมด้วยเมฆ นานาเสะกล่าวกับคาสึมินระหว่างจูงจักรยานกลับบ้าน
หืม มีอะไรเหรอ
สนุกดีเนอะ ที่ได้ร่วมเล่นดนตรีกับรุ่นพี่
อื้ม สนุกเนอะ ยิ่งได้รวมกันสามคนก็ยิ่งสนุก
ฉันชอบเขาน่ะ
เอ๋?
ฉันชอบรุ่นพี่น่ะ ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี
นานาเสะกล่าวด้วยเสียงที่ค่อยๆแผ่วลง จักรยานหยุดเคลื่อนไหว
ใบหน้าที่เศร้าสร้อยฉายบนคาสึมิ เพียงแค่แวบเดียว ก็เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มที่สดใสดังเดิม
เอ๋!? จริงง่ะ? ดีนี่ ฉันก็คิดว่าเธอสองคนเหมาะสมกันดีนะ
แต่ถ้าฉันโดนปฏิเสธ ก็คงจะไม่มีโอกาสได้อยู่ด้วยกันสามคนอีกแล้ว....
คาสึิมินนิ่งเงียบ ในขณะที่นานาเสะกำลังจ้องมองเธออยู่
ไม่เป็นไรหรอกน่า... ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ เราก็ซ้อมกันแค่สองคนก็พอแล้วล่ะ
.......................
ไม่เป็นไรจริงๆ ฉันว่าเราสองคนน่าจะทำได้ดีกว่าตอนสามคนนะ เราเก็บเรื่องที่จะเล่นกันแค่สองคนไว้เป็นความลับ แล้วเอาใบไม้มาเป่ากลบเกลื่อนไปก่อนแล้วกัน
นานาเสะกลั้นหัวเราะ เพราะคำพูดของคาสึมิ
คาสึมิเมื่อเห็นนานาเสะหัวเราะ เธอก็หัวเราะตาม
ใบหน้าตอนที่นาจังหัวเราะน่ะน่ารักนะ เพราะงั้นเวลาไปสารภาพกับเค้าก็อย่าลืมยิ้มด้วยล่ะ รับรองได้ผลแน่นอน
เมื่อพูดดังนั้น คาสึมินวางหน้าผากของเธอทาบกับหน้าผากของนานาเสะ
เธอจะทำแบบนี้ทุกครั้งที่นานาเสะแสดงความอ่อนแอ เพื่อดึงความกล้าเธอออกมา
และแล้ว นานาเสะก็ยิ้มออกมา
นี่แหละ หน้าตอนที่นาจังยิ้มแบบนี้ สุดยอดที่สุดเลยล่ะ


ที่ห้องคาสึมิ นานาเสะนั่งอยู่บนเตียง ได้ยินเสียงฝนตกพรำๆอยู่นอกหน้าต่าง
จู่ๆนานาเสะก็แวะมาหาคาสึมิ ไม่มีคำพูดใดๆ ไม่แสดงสีหน้าใดๆ ไม่มีแม้แต่รอยยิ้ม

นานาเสะนั่งหันหลังให้กับคาสึมิ
คาสึมิลดตัวนั่งหันหลังชนกับนานาเสะ

ป๊อง
เสียงไลน์ของคาสึมิดังขึ้น พอเธอก้มดู ปรากฏเป็นข้อความจากนานาเสะ
สารภาพไปแล้วล่ะ

ป๊อง
เสียงไลน์ของนานาเสะดังขึ้น มาจากคาสึมิ
เหรอ...

ป๊อง
ภายในห้องเงียบสงัด มีเสียงจากเครื่องมืออิเล็กโทรนิคส์ดังก้อง
บทสนทนาเกิดขึ้นทั้งๆที่นั่งหันหลังให้กัน

รุ่นพี่เค้ามีคนที่ชอบอยู่แล้วน่ะ
................
คนที่รุ่นพี่ชอบน่ะนะ เป็นคนที่สดใสร่าเริง และเอาใจใส่คนอื่นเสมอ
................
เพราะเป็นคนดีมากๆ พี่เค้าก็เลยชอบน่ะ
................
พี่เค้าบอกว่าชอบเด็กที่เป่าทรัมเป็ตน่ะ
................
ฉันเลยตอบกลับไปว่า ขอบคุณนะที่บอกความจริง
................
โดนปฏิเสธ แต่ก็ไม่ได้ร้องไห้เลยนะ ยิ้มตลอดเวลาเลยล่ะ
................
เพราะคาสึมิไงล่ะ เลยทำให้ฉันยิ้มได้
ขอโทษนะ
.........
ขอโทษนะ นาจัง
ไม่ต้องขอโทษหรอก
................
................

เก้าอี้สามตัวที่วางเรียงกัน แต่ตอนนี้กลับว่างเปล่าไม่มีใครนั่ง
ทุกอย่างกลับไปเป็นตอนที่ก่อนจะมีเสียงเบสเข้ามา
ได้ยินเสียงเครื่องเป่าทองเหลืองและเครื่องเป่าไม้จากที่ไกลๆ
เสียงทั้งสองเดินทางมาประสานกัน กลายเป็นท่วงทำนองที่อ่อนหวาน

=================================================

MC : บอกเล่าความรู้สึกที่มาถ่ายกราเวียร์ครั้งนี้หน่อยครับ
นิชิโนะ : ความจริงนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ได้มาถ่ายกราเวียร์คู่กับคาสึมินค่ะ
ทาคายามะ : ใช่ค่ะ ฉันเองก็ไม่ค่อยมีงานถ่ายกราเวียร์อยู่แล้ว โอกาสเลยยิ่งไม่มี ครั้งนี้ได้ถ่ายกราเวียร์แบบมีเรื่องราว สนุกมากๆเลยค่ะ
นิชิโนะ : ทำไมเหรอ
ทาคายามะ : ก็ เนื้อเรื่องมันเจ็บปวดน่ะ เหมือนในละครเลยนะ ที่เราไปชอบคนเดียวกันกับเพื่อน ยังไงๆก็ต้องมีคนที่เจ็บปวดอยู่ดี
นิชิโนะ : ไม่ว่าทางไหนก็เป็นคนสำคัญทั้งนั้นเนอะ

MC : ถ้าในชีวิตจริงเรารู้ว่าเพื่อนแอบชอบคนคนเดียวกัน จะทำยังไงเหรอครับ
นิชิโนะ : ก็ขึ้นอยู่กับว่าฝ่ายไหนจะสารภาพออกมาก่อนนะคะ สำหรับฉัน ถ้าเป็นไปตามเนื้อเรื่อง ก็คงจะเป็นแบบคาสึมิค่ะ ยังไงๆก็พูดออกไปไม่ได้หรอกค่ะ
ทาคายามะ : ฉันก็เป็นแบบคาสึมิเหมือนกัน คงจะพูดไปว่า "พยายามเข้าล่ะ"

MC : ทั้งสองคนเป็นคนประเภทที่ไม่มีความสุขสินะครับ เอาล่ะ พักเรื่องของ"เพื่อน"ไปก่อน แล้วเรามาคุยเรื่อง"ความรัก"กันดีกว่า
ทาคายามะ : ฉันคิดว่าการเป็นเพื่อนแล้วพัฒนาเป็นความรักมันเป็นไปไม่ได้ค่ะ
นิชิโนะ : นั่นเป็นเพราะคาสึมินเคยมีเพื่อนผู้ชายไงล่ะ ฉันไม่เคยมีเพื่อนเป็นผู้ชายเลยค่ะ เลยไม่เข้าใจความหมายที่ว่า "เห็นเป็นเพียงแค่เพื่อน" แต่ในทางกลับกัน มันก็อาจจะมีเหตุการณ์ที่ว่า "ทั้งๆที่ตอนเจอหน้ากันครั้งแรกก็ไม่ได้คิดอะไร แต่จู่ๆก็รู้สึกชอบขึ้นมา"ค่ะ

MC : พอรู้สึกตัวอีกที ก็กลายเป็นรักเขาข้างเดียวสินะครับ คุณทาคายามะเคยมีประสบการณ์บ้างมั้ยครับ
ทาคายามะ : เอ๋ ไม่มีอะ ที่โรงเรียนทั้งชั้นเรียนมีอยู่แค่30คนเองค่ะ เลยมีแค่ห้องเรียนเดียว อยู่ด้วยกันตั้งแต่5ขวบจนจบม.3 พวกเราเลยสนิทกันมากค่ะ
นิชิโนะ : ถ้าฉันได้อยู่โรงเรียนแบบเดียวกับคาสึมิน ฉันก็คงจะไม่ได้เป็นแบบนี้ น่าอิจฉาจัง

MC : เริ่มจะหลุดเรื่องความรักไปไกลแล้วครับ เรื่องต่อไปมาคุยกันเรื่อง "เดทในอุดมคติ"กันครับ
นิชิโนะ : อืมม ไปเที่ยวระยะสั้นๆ
ทาคายามะ : โอ๊ะ ดีนะ
นิชิโนะ : อยากไปเที่ยวที่ๆมีของกินอร่อยค่ะ อย่างฮอกไกโด อาหารทะเลก็อร่อย เมืองก็สวยงาม อยากจะเดินเล่นแบบคู่รักจัง
ทาคายามะ : ดีๆ สุดยอดเลย ฉันอยากไปเดทที่ห้องสมุดค่ะ ถ้าเค้าเป็นคนขยันคงจะดีใจ ฉันชอบอ่านหนังสือค่ะ แต่ถ้าเค้าเป็นคนไม่ขยันเท่าไหร่ก็จะบังคับให้อ่านหนังสือด้วยกัน และก็มีอีกที่นึงตรงข้ามกับห้องสมุดเลย อยากไปเดทแบบPair Look(คู่รักแต่งตัวคล้ายกัน)ที่ดิสนี่ย์แลนด์ค่ะ อยากลองเป็นคู่รักติ๊งต๊องค่ะ

MC : คู่รักติ๊งต๊อง! 555 แล้วถ้าสมมติว่ามีเด็กผู้ชายที่กังวลว่า "ทำยังไงดีถึงจะได้คบกับนิชิโนะ/ทาคายามะ" จะแนะนำเด็กคนนั้นให้สารภาพรักยังไงดีครับ
ทาคายามะ : ก่อนอื่น นาจังไม่ชอบคนขี้ตื๊อค่ะ เพราะฉะนั้นต้องค่อยๆสนิทกันค่ะ หนึ่งวันคุยกันซักครั้งนึงก็จะสนิทกันมากขึ้นค่ะ แล้วก็ นาจังเค้าวาดรูปเก่ง ก็น่าจะวาดรูปไปโชว์ให้นาจังดูก็ดีนะ ยิ่งถ้าวาดรูปไม่เก่งก็ยิ่งดี แล้วตอนโชว์ก็ถามว่า "คิดยังไงอะ เราวาดรูปไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่อะ"
นิชิโนะ : ฉันชอบดูรูปวาดเล่นๆมากๆเลยค่ะ!
ทาคายามะ : ใช่ๆ พอเริ่มสนิทกันแล้ว หลังเลิกเรียนก็เข้าไปบอกนาจังเลยว่า "ฉันคิดว่าเธอน่ารักมากๆเลยล่ะ" พอพูดเสร็จก็กลับบ้านไปเลย

MC : กลับบ้านเลยเหรอครับ??
ทาคายามะ : อื้ม ไม่ต้องไปถามว่าคบกันมั้ย แค่คอยดูปฏิกิริยาตอบกลับก็พอแล้วค่ะ
นิชิโนะ : โชว์รูปวาดดีมากๆเลยค่ะ ยิ่งถ้าเป็นรูปวาดไม่ค่อยเก่งยิ่งดี เพราะถ้าเอารูปสวยๆมาโชว์ก็คงจะรู้สึกแค่ประทับใจอะค่ะ

MC : ต่อไป คุณนิชิโนะช่วยแนะนำวิธีบอกรักคุณทาคายามะได้มั้ยครับ
นิชิโนะ : คาสึมินเค้าจะรู้ตัวเองว่ารู้สึกยังไง เพราะงั้นเลือกจังหวะดีๆแล้วเข้าไปถามว่า "คิดยังไงกับเรา" ก็พอค่ะ
ทาคายามะ : ใช่เลยค่ะ
นิชิโนะ : แล้วก็ ถ้าฝากใครมาบอกจะยิ่งได้ผลค่ะ ลองฝากใครมาบอกคาสึมินว่านายคนนั้นเค้าเหมือนว่าจะชอบเธอนะ แล้วซักพักก็เรียกมาสารภาพรักค่ะ
ทาคายามะ : นั่นแหละๆ

MC : คุณทาคายามะดูคึกคักจังครับ งั้นเวลาไปงานจับมือจะให้เพื่อนอยู่ข้างหน้าแล้วให้เค้าบอกว่า "นี่ คนที่จะมาจับมือเธอต่อจากฉันน่ะ เค้าชอบเธอนะ"
ทาคายามะ : เอาแบบนี้แหละค่ะ ฝากด้วยนะคะทุกคน!
นิชิโนะ : อะไรของเธอ!

----------------------------------------------
แปลจาก Nogizaka x Weekly Playboy 2015
หน้า 014-019, 032-033

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น