สรุปรายการ乃木坂って、どこ？ 20140817

ธีมรายการในวันนี้คือ "แค่ได้จินตนาการก็พอใจแล้วล่ะ รักในหน้าร้อนของฉัน กรังปรีซ์"

โดยทุกคนจะเป็นผู้เขียนบท กำกับ และแสดงเองทั้งหมด

ทุกคนมาในชุดไปรเวทฤดูร้อนของตัวเองฮะ

ชิทาระ : โฮชิโนะพอเปลี่ยนทรงผมก็ดูเปลี่ยนไปเยอะเลยนะ

ฮิมุระ : ดูเป็นผู้ใหญ่

ชิทาระ : โชว์หน้าผากแบบนี้เนอะ

มิ #โบกมือ

ฮิมุระ : แล้วโบกมือให้ใครล่ะนั่นน่ะ

ถ้าพูดถึงฤดูร้อนแล้ว แน่นอนว่าสิ่งที่มาควบคู่กันคือเรื่องของความรัก

แต่ทว่า โนกิซากะมีกฏต้องห้ามเรื่องความรัก

เพราะฉะนั้นเราจึงจะนำสิ่งที่พวกเธอมโนมาดัดแปลงให้เป็นละครเวทีกัน

โดยที่บท การแสดง และเพลงประกอบนั้น เมมเบอร์จะเป็นผู้คิดเอง

และจะมีการโชว์การแสดงเล็กๆให้ได้ดูกัน

ชิทาระ : ถ้าเป็นเรื่องความรักแล้ว สิ่งที่ขาดไม่ได้เลยก็คือฝ่ายตรงข้ามนะครับ

ฮิมุระ : ครับ ทราบดีครับ (พร้อมแล้วที่จะเล่นบทฝ่ายชาย)

ชิทาระ : เราได้รับเกียรติจากคนกลุ่มนี้มาร่วมแสดงครับ

NO ฮิมุระฮะงานนี้

3คนนี้นี่เอง ฮาชิโมโตะคุง วาคัทสึกิคุง และชิราอิชิคุง

โดยเฉพาะฮาชิโมโตะที่มาในมาดซาลารี่แมน

ฮาชิ : แต่งมาเพื่อเล่นกับไมจุงน่ะค่ะ (เสียงแหบ)

บานาน่าแมน : เกิดอะไรขึ้นกับเสียงเธอ

ฮาชิ : เพราะงานจับมือเมื่อวานค่ะ

บานาน่าแมน : พูดมากเกินไปล่ะสิ แต่ก็ดีแล้ว ยิ่งทำให้ดูเหมือนผู้ชายมากขึ้นกว่าเดิมอีกนะ

เรื่องแรกโดยทาคายามะ คาสุมิ

วันหยุดฤดูร้อนที่เหลือเพียงน้อยนิด ฉันกำลังปั่นการบ้านอยู่

แต่ว่า ก็มีคำถามบางข้อที่ไม่ว่ายังไงก็ไม่เข้าใจอยู่ดี

จริงสิ งั้นลองโทรไปถามชิราอิชิคุงดีกว่า

ชิราอิชิคุงที่ผลการเรียนยอดเยี่ยม และเป็นเพื่อนสนิทของฉัน

แต่ว่าฉัน....

คาสุมิน : ฮัลโหล ชิราอิชิคุง คือเรื่องการบ้านคณิตศาสตร์อะ ไม่เข้าใจเยอะเลย พอจะช่วยสอนให้หน่อยได้มั้ย

ชิราอิชิ : ได้สิ

คาสุมิน : กราฟในข้อ4อะ

ชิราอิชิ : ข้อนั้นถ้าถอดสมการกราฟก็จะแก้ได้ง่ายๆเลยนะ

คาสุมิน : งั้นเหรอ แล้ววิธีแก้ข้อ34ล่ะ

ชิราอิชิ : ข้อนั้นต้องเอาเข้าสมการxyน่ะ

คาสุมิน : ขอบใจนะ ช่วยได้เยอะเลย โทดทีนะที่ไปขอร้องเธออยู่เรื่อยน่ะ

ชิราอิชิ : ไม่เห็นเป็นไร ไม่เข้าใจตรงไหนก็ถามมาได้เลยนะ

คาสุมิน : งั้น มีอีกคำถามนึง ไม่ว่าจะทำยังไงฉันก็หาคำตอบไม่ได้

ชิราอิชิ : อะไรเหรอ

คาสุมิน : เรื่อง....แก้สมการความรักอะ

ชิราอิชิ : อะไรของเธอ

คาสุมิน : ฉันชอบชิราอิชิคุงนะ ความรู้สึกนี้ฉันจะทำยังไงกับมันดี

ชิราอิชิ : อืม... คำตอบของข้อนี้....คงมีแต่ต้องเป็นแฟนกันเท่านั้นแหละน้า

(ริงโกะเขินอยู่มุมซ้ายล่าง)

ชิทาระ : พอดูไปแล้วทางนี้ก็เขินแทนแฮะ

คาสุมิน : สุดยอดไปเลยใช่ป่ะ

ชิทาระ : ความจริงคือแกล้งโทรไปถามทั้งๆที่รู้อยู่แล้วล่ะสิ

ฮิมุระ : ถ้าโดนตอบว่า "ใช้สมการxyถอดออกมาสิ" ไม่มีทางเข้าใจได้แน่นอนอยู่แล้ว

ชิทาระ : คนที่จริงจังกับโปรเจคนี้ที่สุดก็คือทาคายามะนี่แหละ

คาสุมิน : ใช่เลย พอได้ยินว่ามีงานนี้ ก์คิดทันทีเลยว่า มันมาแล้วววว

ชิทาระ : แล้วชิราอิชิรู้สึกยังไงบ้าง

ไมยัง : ทางนี้ก็เขินเหมือนกันค่ะ ไม่คิดว่าคาสุมินจะคลั่งไคล้ได้ขนาดนี้

ต่อไปเป็นของนิชิโนะ นานาเสะ

วันนี้เป็นวันคอนเสิร์ตฤดูร้อน ถึงจะมีศิลปินที่ชอบมาขึ้นเวที

แต่ฉันก็ยังมีเรื่องค้างคาใจอยู่หนึ่งอย่าง

เพื่อนที่ร่วมชั้นที่มางาน มีวาคัทสึกิคุงที่ฉันปลื้มอยู่ด้วย

ทั้งๆที่เหลือแค่เรา2คน แต่วาคัตสึกิคุงก็ยัง....

วาคัทสึกิคุงที่อินกับเพลงอยู่คนเดียว

นาจัง : นี่!! ทำไมมาอยู่นี่คนเดียวล่ะ!!

วาคะ : โทดทีๆ

นาจัง : พอแล้ว ว่าแต่วาคัทสึกิคุงคงจะชอบอยู่คนเดียวมากกว่าล่ะสิ

วาคะ : อืม ก็ชอบอยู่หรอก

นาจัง : แล้วก็ชอบเค้กด้วยใช่มั้ย

วาคะ : ก็ชอบนะ

นาจัง : แล้วก็ชอบไอศกรีมด้วยใช่มั้ย

วาคะ : ก็ชอบนะ

นาจัง : แล้วก็ชอบชาไข่มุกด้วยใช่มั้ย

วาคะ : ก็ชอบนะ

นาจัง : แต่คงจะไม่ได้ชอบฉันล่ะสินะ

วาคะ : ไม่หรอก ชอบที่สุดเลยล่ะ

พอยท์คือ รู้ทุกอย่างที่เค้าชอบ เพื่อที่จะจบว่าชอบตัวเองด้วย

ฮิมุระ : ภาษาคันไซสุดยอดเลยนะ

ชิทาระ : แล้วทำไมต้องโกรธด้วยล่ะ ไม่ใช่แฟนซักหน่อย

นาจัง : เพราะชอบมากเกินไป เลยกลายเป็นคนที่เอาแต่ใจตัวเองไปค่ะ

นาจัง : อยากให้เค้าตะโกนออกมาดังๆเลยค่ะว่าชอบฉัน

ต่อไปเป็นซีนของ ชินอุจิ ไม

หลังจากเสร็จงานในวันนี้ ทุกคนก็ไปร่วมชนแก้วที่เบียร์การ์เด้น

และในนั้นก็มีหัวหน้าฝ่ายที่แก่กว่าฉัน10ปี เขาเป็นคนที่เข้มงวดในเรื่องงานมาก

ฉันที่เป็นพนักงานใหม่เอาแต่ทำให้เขารู้สึกโกรธอยู่บ่อยๆ

แต่ยังไงๆ ฉันก็ปลื้มหัวหน้า

ณ ม้านั่งที่เขากำลังเมาอยู่ข้างๆฉัน

ฮาชิ : คอยให้เธอดูแลฉันอยู่เรื่อยเลยนะ

ไมจุง :เรื่องแค่นี้ ฉันทำได้อยู่แล้วค่ะ

ฮาชิ : เดี๋ยวไปเอาน้ำมาให้นะ

ไมจุง : เดี๋ยวค่ะ ฉันชอบหัวหน้ามาตั้งนานแล้วนะคะ ชอบทั้งตอนที่หัวหน้าโกรธ ทั้งตอนที่ชมฉันอย่างอ่อนโยน ทั้งตอนที่กำลังเมาอยู่แบบนี้ ฉันชอบหัวหน้าค่ะ เราคบกันได้มั้ยคะ

ฮาชิ : ได้สิ คบกันนะ

ไมจุง : ที่ตอบตกลงแค่เพราะเมาใช่มั้ยคะ

ฮาชิ : ไม่ใช่หรอก ที่จริงฉันไม่ได้เมาเลย

ไมจุง : เอ๋!?

ฮาชิ : ความจริงแล้วฉันน่ะ ก็ตั้งใจจะมาสารภาพรักเธอวันนี้เหมือนกันนั่นแหละ

สถานการณ์ในตอนนี้คือทำให้เข้ากับไมจุง เป็นความรักของOLในเบียร์การ์เด้น

ไมจุง : ก่อนหน้านี้ไปกินข้างเที่ยงกับรุ่นพี่มาค่ะ เราคุยกันเรื่องความรักน่าจะเกิดขึ้นได้ในเบียร์การ์เด้นเนอะ

ชิทาระ : เห็นฮาชิโมโตะแสดงก็อดขำไม่ได้นะ นึกว่ากำลังดูทาคาระสึกะอยู่

ฮิมุระ : เสียงที่ใช้เพอร์เฟคมาก

ชิทาระ : วาดะรู้สึกยังไงมั่งครับ

มายะ : เรียลสุดๆ แบบว่า อืมมมมมม สมจริงสุดๆ

ไมจุง : นี่แหละคือสังคมจริงๆจ้ะ

#เอาอะไรไปป้อนให้เด็กม.ปลายล่ะนั่น

ซีนต่อไปเป็นของ โฮริ มิโอนะ

คนที่ฉันชอบอยู่คือชิราอิชิคุงสังกัดชมรมซูโม่

เขาเป็นคนที่ค่อนข้างแปลก โดยชอบอ่านหนังสือ และสิงอยู่บนดาดฟ้าโรงเรียนเป็นประจำ

ทุกคนในห้องบอกว่าอย่าไปยุ่งกับเขาจะดีกว่า แต่ยังไงๆฉันก็ชอบเขา

วันนี้ ฉันมาทำงานจัดหนังสือในห้องสมุดช่วงปิดภาคเรียนฤดูร้อน

พอขึ้นไปบนดาดฟ้า เขาก็อยู่ตรงนั้น...

ฮจ : ทำไรอยู่อะ?

ชิรา : อ๊ะ โฮริ *โดนแย่งหนังสือ

ฮจ : เอ๋ อ่านอะไรยากขนาดนี้เลยเหรอ

ชิรา : เอาคืนมานะ

ฮจ : แล้วชมรมล่ะ?

ชิรา : ไม่มีหรอก โฮรินั่นแหละ มาทำอะไรที่นี่เหรอ วันนี้มีงานดอกไม้ไฟนะ

ทุกคนไปกันหมดแล้วนะ ถ้าไม่รีบไปตอนนี้ที่ดีๆจะไม่เหลือนะ

ฮจ : ชิราอิชิคุงล่ะ?

ชิรา : ฉันนั่งดูตรงนี้คนเดียวได้

ฮจ : ฉันก็จะไปดูดอกไม้ไฟตรงที่ที่ดีที่สุดเหมือนกัน

ชิรา : ไม่หรอก ป่านนี้ไม่มีที่เหลือแล้วนะ

ฮจ : ยังมีที่นึงว่างอยู่นะ

ชิรา : ที่ไหนเหรอ

ฮจ : ข้างๆชิราอิชิยังมีที่ว่างเหลืออยู่นี่นา

ชิทาระ : ต้องอยู่ชมรมซูโม่ด้วยเหรอ

ฮจ : ค่ะ ทั้งๆที่อยู่ชมรมซูโม่ แต่ก็เป็นหนอนหนังสือ ความต่างกันตรงนี้มันดีอะค่ะ

ชิทาระ : นากาชิม่า รู้สึกยังไง

ระริน : ตอนท้ายที่เป็นเพลงแล้วเอียงคอลงไปซบแบบนี้ นั่นสิน้าคือความรักน่ะ...

ในส่วนครึ่งหลังเป็นธีมการสารภาพรักด้วยโทรศัพท์

แต่ว่าเป็นการฝากข้อความ

คนแรกเป็นของ ฮิกุจิ ฮินะ

คนที่โทรไปหาคือ เพื่อนร่วมชั้นที่ทำงานพิเศษร้านอาหารริมทะเลด้วยกันในหน้าร้อนที่ผ่านมา

ทว่าพอทำงานจบแล้ว เขาก็บ่นให้ฟังว่า "หน้าร้อนปีนี้ไม่มีความทรงจำดีๆเลย"

“ฮัลโหล ยูกิ ขอบคุณนะ

วันนี้ก็วันสุดท้ายที่ทำงานพิเศษเนอะ

จะว่าไป ยูกิบอกว่าไม่มีความทรงจำดีๆในหน้าร้อนนี้เลยใช่มั้ยล่ะ

เพราะงั้น ฉันจะสร้างความทรงจำดีๆให้ยูกิลืมไม่ลง

ฮินะน่ะ ชอบยูกินะ .....เป็นไงล่ะ?

จะเป็นความทรงจำดีๆได้มั้ยนะ?

บ๊ายบาย"

ชิทาระ : ใช้ชื่อยูกิสินะครับ (ชื่อเล่นของฮิมุระ)

ฮิมุระ : ขอบคุณมากเลยนะ อยากควักกระเป๋าตังให้เลย

ฮินะ : ตรงท่อนที่ "เป็นไงล่ะ?” คือตั้งใจจะให้มีความหมายในเชิง "คบกันมั้ย?” น่ะค่ะ

ชิทาระ : อย่างนี้สินะ ถึงแม้ว่าจะโดนปฏิเสธก็ไม่รู้สึกลำบากใจนะครับ อิโนะอุเอะเป็นไงล่ะ

เนี๊ยง : ชอบ <3

ชิทาระ : ถ้าได้ยินเครื่องตอบรับแบบนี้จริงๆคงจะคลั่งจนปาโทรศัพท์ทิ้งเลยล่ะ

ต่อไปเป็นของวาดะ มายะ

คนที่โทรไปหาเป็น เพื่อนที่ชอบ แต่ความสัมพันธ์ไม่อาจเกินเพื่อนได้

“ฮัลโหล มายะเอง

เอ่อ...

ตั้งแต่เทอมหน้า ฉันว่าจะเลิกเป็นเพื่อนกับยูกิคุงแล้วล่ะ..

ถ้าเป็นเพื่อนต่อไป มีแต่จะทรมาณ

ก็เพราะฉันชอบยูกิคุงไปแล้วนี่นา" (ตัดจบ)

บานาน่าแมนยังอึ้งกับการตัดอารมณ์ฉับแบบนี้

พอยท์คือการสื่อสารความรู้สึกออกไปไม่เยิ่นเย้อ

ต่อไปเป็นไซโต้ อาสุกะ

ฝ่ายตรงข้ามคือ เพื่อนสนิทของพี่ชายที่ครอบครัวสนิทกัน

ไปปาร์ตี้บาร์บีคิวด้วยกัน แต่สารภาพรักตรงนั้นไม่ได้เพราะครอบครัวอยู่ เลยโทรไปหาแทน

“ฮัลโหล อาสุกะเองค่ะ

ไฟลวกไม่เป็นไรแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะ

จนถึงตอนนี้ ฉันคิดว่าพี่เป็นพี่ชายที่ดีของฉันคนนึงเลยล่ะ

แต่ฉันชอบพี่นะ

อยากให้คอยปกป้องฉันที่ขี้ซุ่มซ่ามแบบที่ช่วยฉันเมื่อกี้

อยากให้อยู่เคียงข้างกันตลอดไปค่ะ"

อาฉุ : พอร้องอ๊า เค้าก็รีบเอาน้ำแข็งมาประคบให้ทันทีเลยค่ะ

ชิทาระ : เป็นยังไงบ้าง ทาคายามะ

คาสุมิน : ถ้าเป็นเรื่องในครอบครัวมันไม่สมจริงเท่าไหร่นะ

พอถามว่ามีคนที่ไม่ค่อยชอบคนที่สนิทกับครอบครัวมั้ย ก็มีเยอะพอสมควร

ฮิมุระ : แล้วชอบประเภทเบียร์การ์เด้นมั้ยครับ

ไม่เกี่ยวเฟ้ย

ต่อไปเป็นนาคาโมโตะ ฮิเมกะ

สถานการณ์คือ ตัวเองเป็นผู้จัดการทีม ส่วนเค้าเป็นนักบอลรุ่นพี่

ซึ่งเค้าก็อยู่ม.6แล้ว ซึ่งการแข่งครั้งนี้ก็เป็นการแข่งครั้งสุดท้าย

“ผู้จัดการทีม นากาโมโตะค่ะ

ขอบคุณนะคะที่ดูแลชมรมฟุตบอลมาโดยตลอด

ฉันเฝ้าดูพี่ตลอดการแข่งขันเลยค่ะ

ฉันรู้ดีค่ะ ว่าพี่จะไม่มีแฟนจนกว่าจะสอบเสร็จ

แต่ว่า ฉันจะไม่บอกพี่ว่าคิดถึง จะไม่บอกว่าพาไปเดทหน่อยนะ

ถ้าพี่ไม่รังเกียจ ขอให้ฉันได้ชอบพี่ต่อไปด้วยนะคะ"

เป็นการสารภาพรักที่เจ็บปวด ไม่มีการขอให้เป็นแฟนกัน

ฮิเมตัน : ความจริงก็อยากให้คบกันนะคะ แต่ก็กลัวว่าจะกระทบกับการสอบ เลยต้องอดทนรอจนกว่าจะถึงวันนั้น

ชิทาระ : ทาคายาม่าเหมือนจะอินมากเลยนะครับ

คาสุมิน : ชอบสุดๆเลยค่ะ เลิฟ แต่ก็น่ากลัวเหมือนกันนะคะ ถ้ารุ่นพี่สอบไม่ติดแล้วก็ซิ่วอีกปีนึง

(ต้องทนไปอีกปีซะงั้น)

คนต่อไป โนโจ อามิ

เหตุการณ์เหมือนกับฮิเมตันเป๊ะ แต่เปลี่ยนเป็นเบสบอล

“ฮัลโหล โนโจค่ะ

ขอบคุณที่ดูแลมา3ปีนะคะ

ถึงวันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่พี่เล่นเบสบอลกับพวกเรา

แต่ตั้งแต่พรุ่งนี้ไป ขอให้ฉันได้เป็นผู้จัดการของพี่ตลอดไปด้วยนะคะ

ฉันรักพี่ค่ะ"

ฮิมุระ : ไม่เหมือนกับฮิเมตันเนอะ ที่กล้าสารภาพออกมา

โนโจ : ถ้าเป็นฉันก็กล้าพูดแน่นอนค่ะ

ชิทาระ : ฮาชิโมโตะว่ายังไงครับ

นานามิน : สมัยม.ปลายฉันเป็นผู้จัดการทีมบาสค่ะ เรื่องพรรค์นี้ไม่มีทางเกิดขึ้นแน่นอนค่ะ เพราะอยู่ด้วยกันตลอดตั้งแต่เช้าจนดึก ไม่มีทางจะมองเป็นเรื่องพรรค์นั้นได้เลยค่ะ